Piękny jest świat. Lasy pola pagórki i doliny, drzewa, kwiaty, zwierzęta. Tylko czy jest coś piękniejszego jak widok, gdy człowiek zgina kolana, by pochylić się nad drugim człowiekiem? Po to, aby go wysłuchać i tak bezinteresownie udzielić pomocy. Mnie ten widok wciąż cieszy, wzrusza i jakoś nie mogę się nim nasycić. Być może właśnie dlatego biorę w tym udział, żebym mógł choć trochę nacieszyć swoje oczy i przy tym być może pozwolić komuś dostrzec to samo. W tym właśnie tkwi całe piękno. Tak proste i przez to właśnie tak niedostrzegalne i często zapomniane. Latamy w kosmos, a nie potrafimy odnaleźć tego, co jest na wyciągnięcie ręki. Nie trzeba wiele, wystarczy chcieć otworzyć oczy i napawać się tym pięknem…

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•