Spełniam swoje marzenie, żeby być w Drabinie Jakubowej szczebelkiem, po którym inni będą mogli się wspinać do góry, do Boga.
Mimo codzienności wypełnionej studiami, pracą, czegoś mi brakowało. Może głębszego sensu? Ten sens dał mi właśnie wolontariat.
Uśmiech na ludzkich twarzach, możliwość nawet drobnej pomocy, świadomość bycia potrzebnym. Te rzeczy są dla mnie wielką nagrodą.
Nie umiem sobie wyobrazić czegoś piękniejszego niż widok wolontariuszy z radością pomagających potrzebującym. Piękni ludzie!
Wolontariat otwiera mnie na ludzi i uczy wrażliwości. Jestem pewna, że znalazłam się w Drabinie Jakubowej nie przez przypadek!
Wcześniej nie miałam kontaktu z niepełnosprawnymi, bałam się, ale podjęłam wyzwanie. Od pierwszej chwili „chwyciłam bakcyla”.
Ten wolontariat to podejmowanie nowych, często trudnych zadań. Tu się rozwijam, uczę odpowiedzialności, otwartości na ludzi.
Bernadeta
Spełniam swoje marzenie, żeby być w Drabinie Jakubowej szczebelkiem, po którym inni będą mogli się wspinać do góry, do Boga.
Chcesz się podzielić swoją opowieścią?
Napisz swoje świadectwo i wyślij je przez formularz [tutaj]
